Hoe de oorlog in Rusland de VS tot een dominante energieleverancier maakte

De Russische invasie van de Oekraïne een jaar geleden heeft de wereldwijde energievoorzieningsketens verschoven en de VS duidelijk aan de top van de energie-exporterende landen ter wereld geplaatst.

Terwijl Europa worstelde met bedreigingen voor de aanvoer van aardgas uit Rusland, haastten Amerikaanse exporteurs en anderen zich om ladingen vloeibaar aardgas van Azië naar Europa om te leiden. Russische olie is gesanctioneerd en de Europese Unie accepteert niet langer de zeevrachten van Moskou. Dat heeft geresulteerd in een toename van de verzendingen van ruwe en geraffineerde producten uit de VS naar Europa.

“De VS leverden vroeger een militair arsenaal. Nu leveren ze een energiearsenaal”, zegt John Kilduff, partner bij Again Capital.

Sinds de nasleep van de Tweede Wereldoorlog is de VS niet zo belangrijk geweest als energie-exporteur. De Energy Information Administration zei dat er in de week die eindigde op 24 februari een recordaantal van 11,1 miljoen vaten ruwe olie en geraffineerd product per dag werd geëxporteerd. Dat is meer dan de totale productie van Saoedi-Arabië of Rusland, volgens Citigroup, en vergeleken met 9 miljoen vaten per dag een jaar geleden.

De export bedroeg echter gemiddeld ongeveer 10 miljoen vaten per dag gedurende de periode van vier weken die eindigde op 24 februari. Dat is vergelijkbaar met 7,6 miljoen vaten per dag in dezelfde periode een jaar geleden.

“Het is verbazingwekkend om te denken aan al die decennia van bezorgdheid over energieafhankelijkheid om te ontdekken dat de VS de grootste exporteur van LNG en een van de grootste exporteurs van olie is. Het verhaal van de VS maakt deel uit van een grotere herindeling van de wereldenergie”, zei Daniel Yergin , vice-voorzitter van S&P Global. “Wat we nu zien, is een voortdurende hertekening van de wereldenergie die begon met de schalie-revolutie in de Verenigde Staten. … In 2003 verwachtten de VS de grootste importeur van LNG te zijn.”

Yergin zei dat de veranderende rol van de Amerikaanse olie- en gasindustrie in de wereldenergieorde een onderwerp van gesprek zal zijn onder de duizenden aanwezigen op de jaarlijkse CERAWeek by S&P Global energieconferentie in Houston van 6 tot 10 maart. Onder de sprekers op de conferentie zijn CEO’s van Chevron, Exxon Mobil, Bakker Hughes En Vrijhaven McMoRanonder andere.

“Een van de ironische dingen, vanuit energieperspectief, is dat als je alleen maar achterom zou kijken, waar we waren de dag voor de invasie … als je naar de prijs kijkt, zou je zeggen dat er niet veel is gebeurd”, zegt Daniel Pickering, chef investeringsfunctionaris bij Pickering Energy Partners. “De prijs van wereldwijd aardgas piekte maar kwam weer terug. Olie is lager dan waar het was vóór de invasie. … De realiteit is dat we zeker een herschikking van de wereldwijde toeleveringsketens in gang hebben gezet, met name aan de aardgaszijde. “

Volgens het ministerie van Energie is de VS sinds 2018 een jaarlijkse netto totale energie-exporteur. Tot het begin van de jaren vijftig produceerden de VS het grootste deel van de energie die het verbruikte, maar halverwege de jaren vijftig begon het land steeds grotere hoeveelheden te importeren. van ruwe en aardolieproducten.

De invoer van energie in de VS bedroeg in 2005 in totaal ongeveer 30% van het totale verbruik in de VS.

“Er is een wereldwijde LNG-boom die veel duidelijker en zichtbaarder is geworden voor de markt”, aldus Pickering. “We zijn verschoven wie wat voor soort ruwe olie en producten consumeert. We hebben betekenisvol veranderd waar Russische olie naartoe gaat.”

India en China zijn nu de grootste importeurs van Russische ruwe olie. “Kijk naar die dingen, en voor mij hebben we heel duidelijk de manier aangepast waarop de wereld denkt over levering voor de komende vier of vijf jaar.”

Maar een jaar geleden, toen Rusland Oekraïne binnenviel, was het niet duidelijk dat de wereld voldoende aanbod zou hebben of dat de olieprijzen niet tot fors hogere niveaus zouden stijgen. Dat geldt met name in Europa, waar de voorraden voldoende waren.

Grondstoffenstrategen van RBC zeiden dat er een aantal factoren in het spel waren die Europa hielpen deze winter door te komen.

“Een combinatie van warm weer, verplichte instandhoudingsmaatregelen en aanvullende voorraden van alternatieve producenten zoals de Verenigde Staten, Noorwegen en Qatar, hielpen deze winter zo’n worstcasescenario voor Europa af te wenden”, schreven de strategen. “Landen die afhankelijk waren van goedkoop Russisch gas om aan hun economische behoeften te voldoen, zoals Duitsland, haastten zich om nieuwe LNG-importinfrastructuur te bouwen om zich voor te bereiden op een toekomst zonder Moskou-moleculen.”

Maar ze wijzen er ook op dat Europa niet vrijuit is, zeker niet als het militaire conflict voortduurt. “Belangrijke gasproducenten hebben gewaarschuwd dat het voor Europa moeilijk zou kunnen zijn om deze zomer opslag te bouwen bij gebrek aan Russische gasexport en een koudere winter volgend jaar zou aanzienlijke economische problemen kunnen veroorzaken”, voegden de strategen eraan toe.

Qatar heeft beloofd meer gas naar Europa te sturen en de VS bouwen meer capaciteit op. “In gas gaan we een zeer reële speler worden. We zijn betrouwbaar. We hebben een rechtsstaat. We hebben aanzienlijke middelen en onze projecten zijn redelijk snel, vergeleken met veel andere potentiële projecten over de hele wereld. ’ zei Pickering. “Ik vermoed dat we vertrekken [capacity of] 12 [billion cubic feet] van de export per dag tot bijna 20, en we zullen een grote leverancier aan Europa worden.”

Pickering zei dat de Amerikaanse export momenteel rond de 10 Bcf per dag ligt.

Onder de bedrijven die hij aantrekkelijk vindt in de gassector zijn EQT, Chenière, Chesapeake energie En Zuidwestelijke energie.

Het olieverhaal is anders. Pickering zei dat de Amerikaanse industrie ervoor koos om niet de wereldwijde swingproducent te zijn. “We zijn niet de swingproducent omdat we besloten hebben om niet met onze kapitaaldiscipline te zijn”, zei hij.

Energiebedrijven hebben nu winstzichtbaarheid die ze voorheen niet hadden, en dat zou nog zo’n vijf jaar het geval kunnen zijn, zei Pickering. Oliemaatschappijen hebben niet overgeproduceerd, zoals in het verleden, en ze sprongen niet in om de productie op te voeren, ondanks oproepen van het Witte Huis in het afgelopen jaar.

Het Witte Huis heeft ook kritiek geuit op de aandeleninkoopprogramma’s van de energie-industrie, die velen hebben gedaan.

“Ze genereren veel geld. Ze worden door aandeelhouders beloond omdat ze met dat geld zijn gedisciplineerd”, zei Pickering. “Je zag bedrijven hun optimisme uiten, zoals bij Chevron’s aandeleninkoop van $ 75 miljard.”

“De dynamiek tussen Rusland en Oekraïne heeft misschien een tijdperk ingeluid waarin het cool is om grote olie te bashen, maar mijn verwachting is dat je helemaal tot aan de bank kunt bashen en de politieke dynamiek is heel anders dan de financiële en economische dynamiek”, zei hij. .

De VS produceren nu zo’n 12,3 miljoen vaten olie per dag en Pickering verwacht niet dat dat aantal nog hoger zal stijgen. Producentendiscipline heeft geholpen hun aandelenkoersen te ondersteunen. De S&P-energiesector is de afgelopen 12 maanden met 18% gestegen, de best presterende sector en een van slechts drie van de 11 sectoren die winst laten zien. De volgende beste positie was industrie en dienstverlening, een stijging van 1,7%.

“Onze absolute productieniveaus zijn net zo hoog als toen je olie en aardgas combineerde. We waren een netto-importeur en dat hebben we drastisch verlaagd. Het is een enorme verschuiving”, zei Pickering. “De schalieboom kwam de energiesector ten goede. Het kwam de Amerikaanse consumenten ten goede. Het was een verschrikkelijke inspanning voor producenten. Ze deden hun werk te goed. Ze produceerden te veel. Toen we van 5 miljoen vaten per dag naar 13 miljoen vaten per dag gingen, waren we de meeste vaten wegnemen van de OPEC. Dat was toen we het meest invloedrijk waren. We waren de swingproducent. “