‘Geen spijt’: op 80-jarige leeftijd heeft deze vrouw geen kinderen en is ze niet bang om eenzaam of onverzorgd te zijn

Ik probeerde informatie te vinden over deze gevoelens die ik had, en ging zelfs naar een therapeut die me vertelde dat het oké was om een ​​kindervrije levensstijl te leiden. Het woord “gratis” was vreemd. Was het niet (kind) “minder?”

Het hielp niet als mijn vrienden en familie zeiden: ‘Marcia! Het is de beste ervaring die je zult missen.” Of ze vermaanden me met waarschuwingen van spijt. Ik zou gedoemd zijn om een ​​bejaarde, verdrietige, eenzame vrouw te worden zonder dat iemand om me geeft. Misschien zou ik een paar katten hebben voor troost. (Ik ben allergisch voor katten.)

Gelukkig vond ik een boek dat mijn leven veranderde: “The Baby Trap” van Ellen Peck. Ik verslond het in twee dagen en gaf het aan mijn toenmalige echtgenoot die het ermee eens was dat hij prima in orde was zonder kinderen. We hoefden niet gevangen te zitten in wat de samenleving normaal vond. Dit bracht me ertoe een voorstander te zijn van de kinderloze, niet kinderloze levensstijl.

‘Pronatalisme’ is aan mijn lexicon toegevoegd

Een nieuw woord kwam in mijn hoofd op: pronatalisme. De definitie van Peck luidde ongeveer als volgt: pronatalisme stimuleert of verhoogt de status van het hebben van kinderen, waardoor degenen die geen kinderen hebben bang worden voor de gevolgen.

Ik begon voorbeelden hiervan te zien in de media, advertenties, boeken, films, liedjes en tv-advertenties die het krijgen van kinderen als een lonende levensstijl promootten, wat de zekerheid impliceerde dat ze voor altijd voor hun geliefde ouders zouden zorgen. Vaak had het verkochte product niets te maken met ouders of een gezin afgebeeld met hun kinderen. Toch verkochten die advertenties twee dingen: het product en het hebben van een gezin met liefhebbende kinderen.

De waarschuwingen van spijt, alleen ouder worden, onverzorgd weergalmden in mijn hoofd. Ik hoorde: “Zeker. Wees egoïstisch. Veel plezier. Wees zorgeloos. Reis. Koop dingen. Maar dingen en herinneringen aan plezier kunnen je niet helpen als je oud en eenzaam bent. Kinderen en kleinkinderen wel.”

Ik kan eindelijk zeggen, op 80-jarige leeftijd, zonder twijfel, na deze kinderloze levensstijl te hebben geleid, ben ik niet de enige. Ik ben niet alleen. Ik heb geen spijt. Mijn leven is gevuld met jongere en oudere vriendschappen, passies, doelen, een goede financieel adviseur en geen angst om eenzaam te zijn of niet verzorgd te worden.

Zien: Als je eenmaal deze leeftijd hebt bereikt, is de kans veel groter dat je je eenzaam voelt

Toch hebben veel kinderen zonder kinderen of zonder kinderen nog steeds angst voor ouder worden. Veel ouders doen dat ook. Welke invloed heeft pronatalisme op deze angst om ouder te worden? En zonder kinderen? Ik vroeg een kindvrije expert, Laura Carroll, de auteur van het boek “The Baby Matrix”, over pronatalisme.

“Al vele generaties terug, heeft pronatalisme ons allemaal getroffen, of we nu kinderen hebben of niet. We hebben allemaal geleerd dat we geacht worden kinderen te willen, en als mensen dat niet doen, denken we dat er iets mis met ons is, en missen we de ervaring van ‘echte’ vervulling in het leven, die geen van beide waar is.’ zei Caroll.

Ze vervolgde: “Voor degenen die kinderen willen, duwt pronatalisme ook de overtuiging dat het hebben van biologische kinderen de ware vrouwelijkheid is, dus als we problemen hebben om zwanger te worden of een miskraam krijgen, misleidt pronatalisme ons door het gevoel te hebben dat we dit moeten verbergen. en schaam je.”

Carroll voegde eraan toe: “Pronatalisme belooft ook dat we van nature zullen weten hoe we moeten opvoeden, dat we het proces van ouderschap leuk zullen vinden en dat onze volwassen kinderen er voor ons zullen zijn als we oud zijn. Als een van deze dingen niet gebeurt, hebben ouders het gevoel dat ze hun ware gevoelens moeten verbergen, wat vaak gepaard gaat met teleurstelling en spijt.”

Verwant: Ben ik eenzaam? ‘Het gaat goed met me. Het gaat goed met me.’ Hoe alleenstaande mannen zich kunnen voorbereiden om alleen ouder te worden.

Zelf ouder worden

Kunt u, die ouders zijn, zeggen: “Ik heb die ontkoppeling met mijn kinderen niet”? Ik ken een paar ouders die me vertelden: “Ze bellen, bezoeken, zijn er voor me als ik ze nodig heb.” Ik glimlach als ik aan ze denk. Het is een geluk dat die hartverbinding een leven lang meegaat.

Veel ouders vinden echter dat hun kinderen nu te ver weg wonen vanwege carrières of liefdesrelaties. Sommigen zijn helaas hun ouders al overleden. Anderen hebben zelf kinderen met financiële problemen of gezondheidsproblemen en kunnen hun ouders niet helpen. Te veel zijn vervreemd van de ouders of hun ouders zijn van hen vervreemd.

Ik vroeg een favoriete levenscoach van mij, Anna Olson, die de podcast ‘We’re Not Kidding’ host, om haar mening.

“We beginnen door eigenaar te worden van ons leven en onze keuzes. Introspectie en meer inzicht in onszelf staan ​​voorop. Een basisoefening die ik met al mijn cliënten doe, is het definiëren van hun waarden, die centraal staan ​​bij het vinden van zin en doel in het leven,’ zei Olson. “Ik moedig mensen ook aan om vriendschap te sluiten met hun angsten. Waar zijn ze het meest bang voor om ouder te worden zonder kinderen? Hoe kunnen ze proactief zijn in het wegnemen van die angsten?”

Ze vervolgde: ‘Aan de andere kant moedig ik ze aan om de aspecten van het ouderschap te onderzoeken die ze aantrekkelijk vinden. Hoe kunnen ze deze elementen op andere manieren in hun leven inbouwen naarmate ze ouder worden? Ouder worden zonder kinderen is een uitnodiging om breder en bewuster na te denken over hoe we ons leven inrichten. Voor iedereen die bang is voor eenzaamheid op oudere leeftijd, kan dit het bevorderen van relaties tussen generaties omvatten.

Omdat ze me persoonlijk kent, noemde Anna me ‘een meesterlijk voorbeeld hiervan’, wat haar dierbaar was. Waarom is dit waar? Omdat ik het schrift op de muur zag. Toen ik eenmaal wist dat ik nooit zelf kinderen zou baren of opvoeden, wilde ik me zekerder voelen in mijn ouder worden.

Ik vond een fantastische financieel adviseur die hielp. (Ik wou dat ik dat eerder had gedaan!) Ik heb ook een goed gezondheidsplan uit mijn carrière als leraar. Maar wat nog belangrijker is, ik heb de liefde, het mededogen en het respect van veel jongere en oudere mensen gekoesterd. Ik noem ze mijn ‘dochter-zus-zoon-buurvrienden’.

Ik ontmoette er een paar die ik de eer had om les te geven. Eentje is nu moeder van een zoon. Hij noemt me “Marma” (Marcia/Oma). Ik ontmoette anderen in organisaties waar ik lid van was. Er is nog een meer volwassen vrouw die ik lesgaf aan een universiteit; het was geweldig om te ontdekken dat we binnen een paar kilometer van elkaar woonden. Nu noem ik haar mijn zus/vriendin. Ik heb gezien hoe ze twee fantastische meisjes opvoedde die van de ervaring hielden, alleen om diepbedroefd te zijn toen een van haar dochters besloot haar niet in haar leven te hebben nadat mijn zus / vriendin van haar man was gescheiden.

Volgende week neem ik een oudere vrouw uit mijn gemeenschap mee uit voor haar verjaardag. Helaas wonen haar kinderen niet in de buurt. Ze lijdt aan beginnende dementie. We gaan het samen vieren. Het is ook een cadeau aan mezelf. Haar te zien genieten van het leven en tijd buitenshuis door te brengen, is zeer de moeite waard.

Zie ook: Alleen ouder worden? Misschien moet je leren oude tradities los te laten.

Hoe verbonden te blijven

Als je je alleen of eenzaam voelt, moet je beslissen of dit de manier is waarop je wilt blijven. Eerst moet je de perceptie wissen van wat je verondersteld werd te hebben. Onthoud dat dit misschien niet gemakkelijk is. Hoeveel jaar vertrouwt u al op maatschappelijke beloften die niet worden waargemaakt? Dan kun je inventariseren waar je blij van wordt.

Een studie aan de Brigham Young University concludeerde dat een gebrek aan goede vrienden en connecties net zo schadelijk kan zijn voor je gezondheid als het roken van 15 sigaretten per dag. Volgens Julianne Holt-Lunstad, hoogleraar psychologie aan de BYU, “is er de afgelopen decennia steeds meer bewijs dat mensen die meer sociaal verbonden zijn langer leven en dat mensen die meer geïsoleerd of eenzaam zijn een verhoogd risico lopen op vroege sterfte. Dat heeft ze ook in haar eigen onderzoek geconstateerd, onder meer in een studie uit 2022, gepubliceerd in het Jaaroverzicht van de Volksgezondheid.

Sociale interacties zijn cruciaal naarmate we ouder worden. Hoe kun je die laten gebeuren? Veel mensen vinden het leuk om vrijwilligerswerk te doen. Als je koestert, hebben te veel organisaties je nodig! Er zijn kinderen, milieuactivisten, dieren, politieke organisaties die allemaal hulp nodig hebben.

Misschien is het wel die leerzame opleiding die je altijd al wilde volgen. Ga naar de dichtstbijzijnde universiteit en kijk of er cursussen voor ouderen zijn. Vaak zijn ze gratis. Je zult daar ook nieuwe vriendschappen vinden. Is het het theater of de concerten waar je van geniet? Gaan! Zelfs als je maar één show kunt betalen, ga dan. Geen vrienden om mee te gaan? Ga alleen. Ik begin vaak te praten met mensen die naast me zitten en misschien op zoek zijn naar vriendschap.

Als je door ziekte aan huis gebonden bent, is het wat uitdagender. Er zijn echter veel online mogelijkheden. Vitality Society biedt diverse Zoom-lessen in Tai Chi, meditatie, plantaardig koken, brain-based games, kunstcursussen en online reiservaringen.

Ouder worden is een ontmoedigende ervaring. Ik heb boo-boos die ik nooit eerder heb gehad. Mijn huid is dunner waardoor de genezing langer duurt. Artsen zeggen dat pijntjes en kwalen “een deel van het ouder worden zijn”. Slapen kan moeilijk zijn, aangezien ik een paar keer per nacht wakker word om naar de badkamer te gaan. Durf ik zelfs vaginale dunner worden en droogheid te noemen?

Maar ik zal mezelf niet horen zeggen: ‘Ik ben alleen. Ik ben eenzaam.” Ik weet dat ik dat kan veranderen met een gedachte, een plan en vastberadenheid om dit leven in vreugde te leven. Jij kan ook.

Marcia Drut-Davis is een gepassioneerde tachtigjarige sociale activist voor het ondersteunen van levensstijlen die niet op de meest bereisde wegen liggen. Haar keuze is de kinderloze (niet -minder) levensstijl. Ze is geïnterviewd in ’60 Minutes’, heeft twee boeken geschreven en is te zien in twee documentaires over deze levensvatbare keuze. Ze deelt graag waarom haar leven vol is, gevuld met vreugde en zonder spijt.

Dit artikel is herdrukt met toestemming van NextAvenue.org©2023 Twin Cities Public Television, Inc. Alle rechten voorbehouden.

Meer van Next Avenue: